Slavernij bestond al op Curaçao vóór de komst van de Nederlanders in 1634. Maar de slavenhandel nam enorm toe nadat de West-Indische Compagnie vanaf 1662 het asiento de negros ging verzorgen. Dit asiento was een contract met de Spaanse koning om tot Afrikaanse slaafgemaakten te leveren voor de Spaanse kolonies in Zuid- en Midden-Amerika.
De slavenhandel met Spanje was zó belangrijk dat de plek waar de tot slaafgemaakten in de Schottegatbaai aan land werden gebracht zelf ook Asiento werd genoemd. Nog steeds heet dit gebied zo, maar het landschap rond Asiento is onherkenbaar veranderd. Op de plek waar Asiento lag ligt nu de grote olieraffinaderij van Curaçao.
Tot ongeveer 1730 werden meer dan 100.000 mensen vanuit Afrika naar Curaçao gebracht, om vanaf het eiland doorverkocht te worden naar Venezuela, Colombia, Panama en andere Spaanse gebieden.
